Deprem Mağduru Gülay Çalışkan: ‘Malatya’ya gittikten sonra ne evim var ne de konteynerim. Kalacak yer yok. Kimse ilgilenmiyor.
HABER: EMRE SERCAN IKE – KAMERA: AZİZ METİN TURAN
Malatyalı depremzede Gülay Çalışkan, ” Malatya Gittikten sonra ne evim ne de konteynerim var. Kalacak yer yok. Kimse ilgilenmiyor. Depremde güç, kuvvet ve adama ihtiyaç olduğunu anladım. Kimse sormadı; ‘Aç mısın, susuz musun’. Altı kişiye sadece bir somun ekmek verdiler. Bu iki gün sonra. Bütün bunları Malatya’da yaşadım. ‘İlgileniyoruz’ demesinler, kimse ilgilenmiyordu” dedi.
Millet İttifakı Başkan Adayı ve CHP Genel Bakanı Kemal Kılıçdaroğlu ile İYİ Parti Genel Başkanı Meral Akşener’in bugün Kocaeli’de yaptığı görüşmeye gelen Malatya depremzedesi Gülay Çalışkan, deprem sonrası yaşadıklarını anlattı. Çalışkan dedi ki:
“Yaşadıklarım çok kötüydü. 3 gün dışarıda kaldık. Kar yağıyordu. Dışarıda aç susuz kaldık. Barınağımız yoktu. 3 gün sonra ablamın eşi bizi kurtardı. Onun yardımıyla dışarı çıktık.” .Hiçbir yardım alamadık.Çocuklarımla eşim annem ve babamla zor bela buraya geldik.Buraya geldik.Burada ablamın evinde kalıyoruz.Hazirandan sonra tekrar gideceğiz kızım üniversite sınavına girecek, oğlum ortaokul sınavına girecek.
“İKİ GENÇ BÜYÜYORUM. KENDİMİ BİLE VERİYORUM”
Malatya’ya gittikten sonra ne evim var ne de konteynerim. Kalacak yer yok. Kimse ilgilenmiyor. Depremde güç, kuvvet ve adama ihtiyaç olduğunu anladım. Kimse sormadı; ‘Aç mısın, susuz musun’. Altı kişiye sadece bir somun ekmek verdiler. Bu iki gün sonra. Bütün bunları Malatya’da yaşadım. ‘İlgileniyoruz’ demesinler, kimse ilgilenmedi. Kışın ayağımızda terliklerle o karda üç gün durduk. Eşim harap olan odunlarla biz ısınalım diye ateş yakıyordu. Buraya geldiğimizde hepimiz enfekteydik. Çünkü tuvaletin yanında uyumak zorunda kaldık. Çok zor durumdaydık. Hazirandan sonra artık ne yapacağımı bilmiyorum. Sayın Başkan Kılıçdaroğlu, lütfen bize yardım edin. Maddi destek istiyorum. İki genç yetiştiriyorum. kendimden bile vazgeçtim. Annem ve babam hasta. Şu anda ablamın evinde kalıyoruz ama ne kadar? Artık söyleyecek kelime bulamıyorum. Bir umutla geldim. İnşallah umudumu kaybetmem. Ben de Sayın Liderime güveniyorum.”
